Reisverslag Barcelona bus 5

Dag 1 – Sur le pont d’Avignon

In het donker arriveerden de bussen in de stad die vooral bekend staat om zijn brug. De bagage werd uitgeladen en in het hotel gezet. Daarna maakten we een korte avondwandeling door het centrum. Onze groep had de eer gegidst te worden door meneer Verzele die al voor de eenentwintigste (!) keer de Barcelonareis begeleidde. Dat neemt niet weg dat we enkele keren verkeerd liepen en bovendien werden we bijna bekogeld met eieren. Toch kunnen we zeggen dat we sous le pont d'Avignon hebben gestaan. Of was het toch sur? Ach, details!

We sloten de avond af met een gezellig terrasje om daarna onder de wol te kruipen. Wat een geweldig begin van de reis.

Dag 2 – Sur le Pont du Gard

Met een uitgebreid ontbijt startten we de dag. Nog enkele honderden kilometers voor de boeg, dus was een stevig begin van de dag ideaal. Voor we onze eindbestemming zouden bereiken, maakten we tussenstops aan de pont du Gard en in Nîmes.

De pont du Gard is een wereldberoemd Romeins aquaduct dat je misschien kent van op de biljetten van 5 euro. In het echt ziet de brug van maar liefst 49 meter hoog er nog indrukwekkender uit. Daarnaast bewonderden we een meer dan duizend jaar oude olijfboom en zochten naar het reliëf van een haas in het gesteente. Door een klein akkefietje vertrokken we iets later naar Nîmes.

Ook in Nîmes hebben de Romeinen hun sporen achtergelaten. Tijdens een stadswandeling doorheen het historisch centrum aanschouwden we al deze gebouwen. Gids Verzele gaf gepassioneerd de nodige duiding.  De blikvangers waren Maison Carrée en het amfitheater. Helaas hadden we niet genoeg tijd om daar naar binnen te gaan, maar de buitenkant was al adembenemend genoeg.

Tijdens de middagpauze struinden we door de straatjes van Nîmes op jacht naar lekkernijen. Daarna sprongen we weer op de bus om in één rechte lijn naar Santa Susanna te rijden, onze volgende verblijfplek.  

Eenmaal ingecheckt was het tijd voor het buffet. Wat een feestmaal was dat! Daar stonden zoveel Spaanse specialiteiten klaar om opgegeten te worden. Toch bleken de frietjes het populairst. We blijven Belgen, hé. Tot slot ging iedereen zijn eigen weg. De een ontdekte de gameroom terwijl anderen een stapje in de wereld (lees: nachtclub) zetten.

Dag 3 – Eerste keer Barcelona

Aangezien ons hotel nog een eindje buiten Barcelona lag, namen we elke dag de bus naar de stad. Vandaag was onze eerste keer. Maar eerst genoten we van een heel uitgebreid ontbijt waar zowel zoetekauwen als liefhebbers van hartig hun hartje konden ophalen. Met volle magen vertrokken we.

Aan Plaça de Catalunya - of beter gezegd Plaça de Duif - stapten we van de bus om een dagje te door te brengen met onze klas. We maakten een wandeling doorheen het centrum en zagen er zowel de bekende als minder bekende plekjes van de stad. In principe moesten we genoegen nemen met het aanschouwen van de buitenkant van de gebouwen, maar een paar keer probeerden we als verwarde toerist toch een gebouw vanbinnen te bezoeken. Eén keer lukte ons dat met de befaamde toilettruc.

Tijdens de lunch streken we met de hele klas neer op een terras. De stralende zon gaf ons een zomers gevoel en onze gids trakteerde op een aperitief. We klonken op een fantastische eerste dag in Barcelona en op het heerlijke eten dat we geserveerd kregen.

Afspraak om 15.15u bij het Hard Rock Café om met onze andere busgenoten naar de Sagrada Familia te wandelen. Terwijl zij keurig op tijd daar stonden, werden wij afgeleid door een gezellig marktje en een oud hospitaal. Het geplande kuieren naar de beroemde basiliek maakte plaats voor een snelle tocht. Casa Battló en Casa Milà bekeken we van op een afstand.

Aangekomen bij de Sagrada Familia werden we overweldigd door dit knap staaltje architectuur. Door de lessen esthetica wisten we zo goed als alles over het gebouw, maar in het echt is het nog een stuk indrukwekkender. Voor het eerst in jaren mochten we als school naar binnen. De medewerkers zijn echter nog steeds geen fan van grote groepen. Hoewel we op tijd aankwamen, deden ze moeilijk. We moesten de groepen herverdelen en we werden bij de ingang streng gecontroleerd. Gelukkig maakte het interieur alles goed. Hier werd duidelijk dat Gaudí een ware meester is in het spelen met licht en geometrische vormen. Je waant je in de hemel.

Dag 4 – Wielergekte

Vandaag reden onze wielerhelden Vlaanderens Mooiste. Dat moesten we missen, maar we lieten de klassieker uiteraard niet zomaar aan ons voorbij gaan.

Net als gisteren maakten we de tocht richting Barcelona waar we in de voormiddag het wetenschapsmuseum CosmoCaixa bezochten. Flink opletten was de boodschap want nadien zouden we een quiz voorgeschoteld krijgen.

Het museum bestond uit verschillende verdiepingen. In de grote zaal beneden stonden verschillende proeven en experimenten opgesteld die verschillende domeinen van de wetenschap beschreven, over gesteenten en planten tot DNA en neuronen. Ook kon je in een tropisch regenwoud exotische dieren spotten. De capibara was de blikvanger en leverde tevens een goed antwoord op in de quiz.

Na ons museumavontuur speelden we in duo’s de quiz. Over 10 verschillende proeven kregen we één vraag die een punt kon opleveren. De winnaar zou een prijs krijgen, dus deed iedereen – allee, bijna iedereen – zijn uiterste best.

Na een middagmaal aan Plaça de Catalunya verzamelden we op de bus om ons richting Park Güell te begeven. Tijdens het wachten op de bus stonden wielerfanaten al gekluisterd aan hun smartphone zodat ze niets zouden missen van de Vlaamse Ronde. We maakten groepsfoto’s ter ondersteuning van de actie ten voordele van Lara, dochtertje van meneer Demeulemeester. Ook in het park focusten sommigen meer op de Vlaamse dan op de Catalaanse wegen. Het was echt de moeite om eens rond te wandelen in het park dat Gaudí voor ons ontwierp. Stenen beeldhouwwerken, kronkelende paden en kleurrijke papegaaien creëerden een sprookjesachtige sfeer. Het bekendste plekje is het plein met golvende, met mozaïek versierde bankjes. Daar heb je tevens een mooi uitzicht over Barcelona. Beneden staat er een standbeeld van een salamander die ook wel 'El Draco' wordt genoemd. Tijdens een wandeling is het wel opletten geblazen. Voor je het weet, ben je verdwaald in het hoofd van de architect. Gelukkig vonden we net op tijd de uitgang, want door het beperkte parkeerticket van de bus moesten we haast maken.

Als laatste activiteit stond een bezoek aan Montjuïc op de planning. Om in thema te blijven van koers: hier finishte Remco Evenepoel een week geleden tijdens de Ronde van Catalonië. Bovenop de heuvel staat het monumentale tentoonstellingspaleis van Montjuïc. Om daar te komen, moesten we eerst een heleboel trappen beklimmen. Maar het uitzicht over de stad was de moeite waard. Voor het enorme gebouw staat een grote fontein waar je elke avond een heus water- en lichtspektakel kan bewonderen. Helaas was dit net iets te laat voor ons, maar op YouTube vind je het een en ander terug. Het eerbetoon aan Freddie Mercury is de moeite waard om eens op te zoeken.

Boven op de heuvel zagen we het olympisch stadium dat gebruikt werd voor de Spelen van 1992. Door een optreden, van Zucchero, konden we niet naar binnen gaan. Daarna vertrokken we weer met de bus naar huis.

Naar aanleiding van de Ronde werd in de avond een quiz georganiseerd. Meneer Vanwilderode kroop in de rol van presentator. Meneer De Vleeschouwer en meneer Wildemauwe hielden een oogje in het zeil als jury. Enkele andere leerkrachten verzorgden de opdrachten en meneer Verzele was een geweldige MC. Met rake opmerkingen en grappige interviews was het lachen geblazen. De quiz was een mix van kennisvragen en doe-opdrachten waaronder masseren, “traagfietsen” en koersdrankjes raden.

Aan het einde van de avond kregen de besten een prijs, maar eigenlijk was de grootste beloning de fantastische en hilarische beleving die we hadden. We hadden de Ronde niet live kunnen volgen, maar deze leuke avond had dit ruimschoots gecompenseerd.

Dag 5 – Plezierig

De vele wijngaarden bepalen het landschap van Catalonië. Vandaag reden we naar cavamakerij Codorníu. Met gids bezochten we eerst het domein van de oorspronkelijke eigenaars. Cava maken is voorwaar een lucratieve onderneming! Daarna maakten we een wandeling door de authentieke fabriek waar we meer uitleg kregen over hoe cava gemaakt wordt. In deze ruimte werd eertijds een editie van Liefde Voor Muziek opgenomen.

Na een uitvoerige uitleg daalden we af in de kelders. Een heel stelsel aan gangen herbergt miljoenen flessen rijpende cava. Met een treintje reden we erlangs. Voor velen was dit het hoogtepunt van de uitstap, anderen wisten dat het beste nog moest komen: de proeverij! We kregen twee heerlijke soorten cava voorgeschoteld: een pittige witte en een rosé met zoete afdronk. In de shop kon je een paar flessen aanschaffen - het perfecte souvenir. Ook de  leerkrachten legden een voorraadje aan. Wie weet wat voor feestjes komen er nog!

Tijdens de busrit naar Plaça De España werd als snel duidelijk dat de leerkrachten de cava erg lekker vonden. Meneer Verzele werd de MC van dienst – we kregen hem zelfs aan het zingen - en meneer De Vleeschouwer trok, tijdens het wachten op een parking, de Marie Louise van zijn oud-klasgenoot op gang. Ambiance in bus 5! Genoeg nitraten in Belgische bodem, dus losten de bussen onze mestproductie op Spaanse bodem.  De middagpauze was daardoor korter dan gepland. Gelukkig was er een winkelcentrum in de buurt waar we snel een broodje konden nuttigen.

In de namiddag was het tijd voor een keuzeactiviteit. Je kon een bezoek brengen aan Casa Batlló of een boottocht maken. Maar ik en vele anderen kozen voor Spotify Camp Nou, oftewel het legendarische stadion van FC Barcelona. Voordat we het stadion betraden, konden we langs verschillende trofeeën en relikwieën van de ploeg wandelen. Daarna mochten we het heilige gras zelf bewonderen vanuit verschillende perspectieven. Het was indrukwekkend om te zien dat er maar liefst 1,73 miljard euro in dit imposante gebouw is geïnvesteerd. Aan het einde van de tour kon je een aandenken kopen. Al moest je daar soms wel een belachelijk bedrag voor neertellen. Een truitje van 400 euro ging toch echt mijn budget te boven.

Dag 6 – Handen in de lucht voor dat fuifje!

Op de laatste volledige dag van de reis lieten we Barcelona achter ons. We besloten enkele andere pareltjes in Catalonië te bezoeken. Het avontuur startte in Gerona.

In dit fraaie stadje speelden we een stadsspel dat door leerkrachten was uitgedokterd. In groepjes van 8 wandelden we rond. Aan de hand van tips moesten we plekken zoeken waar (een) leerkracht(en) stond(en). Zij gaven ons ludieke opdrachten waaronder rebussen, uitbeeldopdrachten, sport en een rondleiding door de kathedraal. Op een fiche kregen we verschillende afbeeldingen te zien van locaties in de stad. Daar moesten we een originele foto nemen. Een krokodil – die verwijst naar de legende van Sint-Joris – oftewel meneer Van Wilderode - sloop rond doorheen de straten. Wie het meest met hem op de foto stond, kreeg een extra prijs. Ten slotte werd de eindlocatie doorgestuurd waar een strandstoel stond. Wie als eerst met het juiste object (een rol wc-papier) in de stoel zat, werd ook beloond.

Dankzij het spel ontdekten we de stad op bijzondere wijze. Gerona is namelijk een prachtige middeleeuwse stad. Het is dan ook niet verrassend dat de sprookjesachtige straten het decor waren van diverse scènes in Game of Thrones.

In de namiddag reden we verder naar het Dalimuseum in Figueres. Het museum is gevestigd in een voormalig theatergebouw en toont vele werken van de excentrieke kunstenaar met de iconische snor. We waren onder de indruk van de hoeveelheid tijd en moeite die het moet hebben gekost om al die kunstwerken te schilderen en te ‘componeren’. Steeds wist de man te verrassen en ons mee te slepen in zijn bizarre doch geniale brein. Daarnaast blijkt dat hij graag experimenteerde met stijlen: hyperrealistische werken staan volledig in contrast met abstractere stukken. Dat hij maniakaal geobsedeerd was door de naakte vrouw bleef ons niet onopgemerkt.

Na het bezoek aan het museum keerden we terug naar ons hotel, waar we werden beloond voor ons voorbeeldige gedrag tijdens de reis. De avondklok werd verlengd tot 1 uur als dank! In de nabijgelegen nachtclub Tandem toonden enkele leerlingen hun DJ-talent. Het werd een stevig feestje! Ook enkele leerkrachten waren van de partij. Bij het naderen van de avondklok verlieten de meesten de club. We trokken een sprintje, zodat we mooi op tijd in bed lagen.

Dag 7 – Bye Barcelona!

Bij het wegpinken van een traantje pakten we onze valiezen zodat we richting ons Belgenlandje konden vertrekken. Maar voor we dat deden, gingen we voor een laatste maal naar de hoofdstad van Catalonië. Dit keer niet met de bus, maar met de trein.

Hoewel je afstapplaats 'Arc de Triomphe' niet meteen in Barcelona verwacht, stapten we daar uit. Met de volledige groep maakten we een wandeling langs het strand. De palmbomen, het zeetje en de stralende zon gaven voor een laatste keer dat heerlijke vakantiegevoel. We eindigden onze wandeling in het winkelcentrum Maremagnum, waar we vrije tijd kregen om de laatste inkopen te doen voor vertrek. Het was een race tegen de klok om de perfecte souvenirs te vinden en die laatste euro's uit te geven aan de leukste snuisterijen of om nog snel “dos cservesas” te bestellen.

Daarna was het echt tijd om afscheid te nemen van Spanje. We maakten een nachtrit tot in België.

Het is moeilijk om deze eindejaarsreis kort samen te vatten, want het was echt onvergetelijk. De avonturen, de nieuwe vriendschappen, de prachtige plekken die we hebben bezocht, alles zal voor altijd in mijn geheugen gebrand staan. Wat een geweldige reis!

Aan het einde bedankten we de leerkrachten, buschauffeur Lennert en beloofden we de herinneringen voor altijd te koesteren.

Ik onthoud dat iedereen wat plezanter is met een cavaatje op
En dat je slapen op een bus niet omschrijft als top
We hebben allemaal genoten van het fuifje
Van het ontbijt met koeken, eitjes en een druifje
Mijn laatste feit:
met bus 5 beleefden we een onvergetelijke tijd
Adios!