Hoe belangrijk is muziek in jouw leven?
Ik herinner me nog goed het moment dat ik betoverd werd door de viool. Ik was niet ouder dan tien. We waren op bezoek bij mijn meter en haar kinderen speelden ‘Viva La Vida’ van Coldplay voor ons. Ik was er helemaal weg van. Toen nam ik nog genoegen met er enkel naar te luisteren. In het derde middelbaar raakte ik ervan overtuigd dat je ook op een ‘late’ leeftijd gewoon met muziek spelen kon starten wanneer mijn oudere zus Olivia piano begon te spelen op de muziekschool. Muziek speelt dus zeker een belangrijke rol in mijn leven. Ik bespeel meerdere instrumenten om er mezelf en anderen mee blij te maken.
‘Ik mis de nabijheid en de herkenbaarheid van het Bernarduscollege echt wel!’
Mis je het Bernarduscollege?
Echt wel! En dat merk ik zeker in deze examenperiode. Velen denken verkeerd over examens in het hoger onderwijs: “Zalig! Meer tijd tussen de examens en het zijn er minder ook!” Maar het zijn veel grotere pakketten en de mentale energie die het vraagt om voor zo een lange periode geconcentreerd te blijven is erg groot. Anderzijds mis ik ook wel de nabijheid. Elke dag naar Gent pendelen met de trein betekent elke dag op tijd opstaan om mijn trein te halen. Ik ben geen vroege vogel en sta niet bekend om mijn stiptheid…
Ik mis ook vooral de vrije tijd na school. Tijd om echt te ontspannen. Had iemand mij vroeger gezegd dat ik van 8.30 uur tot 18 uur op de campus zou zitten, dan had ik er waarschijnlijk om gelachen. Ik zit nog niet op kot dus elke dag pendelen neemt heel wat tijd in beslag waardoor ik weinig of geen tijd meer heb wanneer ik eenmaal thuis ben. Gelukkig is het met vrienden altijd gezellig babbelen op de trein.
Wat ik het meest aan het college mis is op dit moment de herkenbaarheid. Nu is alles zo nieuw en onbekend. De eerste dag liep ik werkelijk even verloren op weg naar het auditorium. Je ziet dan ook dat leerlingen uit het college dat elkaar nooit echt spraken op school elkaar hier wel wat opzoeken.
Je koos voor biochemie en biotechnologie. Waarom heb je die studiekeuze gemaakt?
Om heel eerlijk te zijn: het was niet mijn eerste keuze. Ik zag het eerder als een opstap naar de richting geneeskunde.
Ben je dan niet tevreden met je studiekeuze?
Jawel, hoor. In de lessen biologie op school vond ik gentechnologie en genetica oprecht interessant en wist ik dat ik daarmee ook een poging zou kunnen doen om de wereld ten goede te veranderen.
Wat je graag doet, doe je meestal beter. Hoewel mijn hart nog steeds bij geneeskunde ligt, ben ik zeer tevreden met mijn richting. Het zijn lange dagen en de werkdruk ligt soms hoog. Maar het is beter om uitgeput te zijn in de wetenschap dat je iets graag doet en er tevreden over bent, dan moe te zijn van iets dat je niet graag hebt. Ik heb zelfs al overwogen mijn bachelor af te werken alvorens aan geneeskunde te beginnen, maar dat zou te veel van het goeie zijn vrees ik.
‘In de lessen biologie op school vond ik gentechnologie en genetica oprecht interessant en wist ik dat ik daarmee ook een poging zou kunnen doen om de wereld ten goede te veranderen.’
Werd je op school goed begeleid in het maken van de juiste studiekeuze?
Ik wist al goed wat ik wou en ik kon de haalbaarheid van de richting al vrij goed inschatten. Ik dacht dus dat ik niet veel hulp zou nodig hebben, maar de online ontmoeting met oud-leerlingen had me veel meer inzicht gegeven in wat ik wel en niet wou. Dat was heel verrijkend.
Wat zijn de grootste verschillen tussen het secundair en het hoger onderwijs?
Het is moeilijk om die twee te vergelijken met elkaar. Het is gewoonweg een wereld van verschil. De dagen zijn langer, de te kennen leerstof van één academisch semester komt overeen met dat van een secundair schooljaar. Misschien is het zelfs nog meer dan dat. Gelukkig zorgen de vrijheid en de vele nieuwe mensen die je tegenkomt voor een soort evenwicht. Het helpt ook dat je helemaal kunt gaan voor wat je zelf gekozen hebt.
In hoeverre heeft de coronapandemie jouw laatste jaren op het Bernarduscollege verstoord?
Ik ben een extravert persoon en ik haal mijn positieve energie uit het zien van mijn vrienden. Die lange dagen thuis achter mijn computer hebben mijn motivatie helemaal naar beneden gehaald. Ik was het leren in die periode ook wat verleerd, wat het moelijker maakte om ook voor deze examenperiode op gang te komen. De reis naar Parijs, de bezinning en Barcelona voelden wel aan als de grootste verliezen. Aan de andere kant waren er ook wel grote winsten zoals de schoolblog, de solidariteit voor andere mensen en extra vrije tijd om als persoon te groeien en ook de wereld naast te school te ontdekken.
Je schreef zelf mee aan die schoolblog. Je schreef prachtige verhalen voor ‘Ontsmette pennen’. Heb je sindsdien nog geschreven?
Ja! Fijn dat je het vraagt. Mijn vriendin Aurélie inspireerde me om ‘s ochtends gedichtjes te schrijven op de trein. Het is een fijn, ontspannend projectje. Ook voor langere teksten als kortverhalen en sinds kort een beetje proza, probeer ik wat tijd te vinden want inspiratie heb ik alvast genoeg. Ik weet nog niet wat ik met al die gedichten ga doen.
Mogen we er één horen?
Het is nog een ruwe versie, hoor. Dit gedicht schreef ik op 26 oktober.
26 okt 21//Mijn eigen licht
De weg is donker, maar toch is er licht.
Ik voel de warmte, want het komt van dicht.
Dan zie ik jou, ben jij dat licht?
Ben jij de muse van mijn gedicht?
Het zal wel, het moet wel dat is toch mijn idee.
Toch ben je zo afwezig, ik ben niet meer mee.
Het licht dooft even en ik voel ook iets fris.
Heb ik iets verkeerds gedaan, is er iets mis?
Misschien het gevoel in mij als die er nog is.
Dan verdwijnt de koude wanner we
uit elkaar gaan, ik voel opeens die warmte weer
binnen in mijn lichaam.
En eenmaal met jou uit mijn zicht
besef ik pas: ik ben mijn eigen licht.
Wist je van jezelf dat je veel talent voor schrijven had?
Helemaal niet. Ik zou niet van mezelf kunnen zeggen dat ik goed ben in schrijven of er talent voor heb. Ik schrijf om mijn gedachten te uiten of om iets dat me intrigeert om te toveren tot een verhaal.
‘Ik zou zeker geen nee zeggen als Eric Van Looy me belt voor De Slimste Mens.’
Je rolde via First Dates ook de televisiewereld in. Smaakt het naar meer?
Dat weet ik nog niet (lacht). Door deel te nemen heb ik van nabij kunnen zien dat er toch wat meer magie gebeurt bij het monteren dan dat er was op het moment zelf. Dat ligt dan wel aan het type programma. Maar ik zou zeker geen nee zeggen als Eric Van Looy me belt voor De Slimste Mens.
Hoe heb je de opnames ervaren?
Het was een hele leuke ervaring achter de schermen, met vriendelijke staf en medewerkers. In het restaurant zelf was het af en toe wel spannend. Het was ook even wennen aan de camera’s. Meer mag ik er volgens mij niet over kwijt.
Is het niet moeilijk om jezelf en je emoties voor de camera bloot te geven?
Mensen die me kennen, weten dat ik een open boek ben. Toch is het niet evident als je beseft dat heel Vlaanderen het zal kunnen zien. Uiteindelijk vond ik het niet erg om te doen omdat ik hoopte dat anderen er misschien iets -al was het maar iets kleins- uit kunnen halen.
‘Ik ben van mening dat men altijd tijd kan maken voor wie men graag ziet.’
Heb je Wout ondertussen nog gezien? Hou je nog contact met hem?
Goeie vraag!
En?
Wie zal het zeggen (lacht)?
Heb je als eerstejaarsstudent nog tijd om te daten?
Eigenlijk niet, maar ik ben wel van mening dat men altijd tijd kan maken voor wie men graag ziet.
Terug naar school. Aan welke les of welke leerkracht heb je nog levendige herinneringen?
Heb je even?
Om te beginnen mis ik de laatste twee uurtjes chemie op woensdag met mevr. De Maertelaere. Ik moet er altijd aan denken wanneer ik m. Delcoigne als assistent aan het werk zie op campus Sterre. Sommige proffen zouden oprecht kunnen leren van de geweldige diavoorstellingen van mevr. Duponcheel of m. Lagaisse. Door zijn passie en enthousiasme keek ik altijd uit naar de volgend les Latijn in het 2e jaar.
Ik kan nog steeds de liedjes van mevr. Voets zingen! Ze bleven goed hangen en je leerde je les ermee. Ik heb ook heimwee naar de wiskundelessen van m. Folens, die veel minder abstract waren dankzij zijn voorbeelden. Weerwolven met mevr. Vanhaeverbeke als weerwolf ga ik ook niet snel vergeten. Wat een actrice! Ze leek zo onschuldig! Door deel te nemen aan De Debatwedstrijd met het keuzevak retorica heb ik het gevoel dat ik nog een extra keuzevak heb kunnen volgen.
Ik zou echt door kunnen gaan… Het afscheid van m. Segers, het moment waarop mevr. De Baere me overtuigde om ook in de 3e graad Latijn te studeren en de verbazingwekkende verhalen van die ene leerkracht die iedereen maar al te graag theologie in Leuven zou zien studeren. Sorry, meneer Van De Putte, het is biochemie en biotechnologie in Gent geworden…
‘Door zijn passie en enthousiasme keek ik altijd uit naar de volgend les.’
Zijn er daarnaast ook projecten, uitstappen of reizen die je bijblijven?
Een reis die ik nooit zal vergeten, is de uitwisseling met Tsjechië van 4LAa. De klasgroep was er veel hechter door geworden en de culturele ervaring was verrijkend. Ik heb ook het geluk gehad dat ik de lesmarathon tweemaal mocht meemaken. Het discofeest in het zwembad toen ik in het 1e zat en de ukeleleles die ik in het 5e mocht geven, behoren ongetwijfeld ook tot de leukste momenten. Ik heb ook nog vlogs uit het 1e toen we onderweg waren naar Xanten en toen we in het 4e naar de musical 40-45 gingen.
Krijgen we die beelden te zien?
Laten we zeggen dat ik sindsdien in de positieve zin ben veranderd.
Was je een voorbeeldige leerlinge? Of haalde je ook wel eens kattenkwaad uit?
Daarvoor moeten we terug naar de tijd toen ik in het 1e leerjaar zat. Wie goeie scores haalde, kreeg ‘punten' die later voor een cadeautje konden worden ingeruild. Ik haalde niet altijd een 10 op 10 en vond het oneerlijk dat ik minder cadeautjes kreeg hoewel ik ook mijn best deed. Ik kwam dus op het sluwe, maar in mijn ogen rechtvaardige, idee om wat meer punten te nemen dan ik verdiende.
Het opmerkelijke is dat de juf het pas ontdekte toen ik veel meer punten dan de beste van de klas had. Ik hoorde op de speelplaats dat de directeur naar mij op zoek was en per vergissing mijn zus Olivia aansprak over ‘het puntenschandaal’. Met haar zou het wel goed komen, dacht ik en ik verstopte me tot het einde van de speeltijd in de toiletten.
Zou je dingen anders aanpakken als je een jaar in het secundair opnieuw kon doen?
Ik zou wat eerder ingezet hebben op zelfdiscipline. Toen voelde het nog niet zo belangrijk aan omdat ik alles op het nippertje klaar kreeg en redelijk hoge punten kon halen voor het weinige dat ik soms deed. Ik ben uiteindelijk wel tevreden met de weg die ik heb afgelegd, want het was zeker niet altijd even makkelijk maar ik ben er toch geraakt. En stap voor stap bouw ik nu verder.
‘Zelfvertrouwen is erg belangrijk! Mentale gezondheid komt eerst en met een goeie motivatie raak je echt ver.’
Heb je een boodschap voor onze huidige leerlingen?
Zelfvertrouwen is erg belangrijk! Mentale gezondheid komt eerst en met een goeie motivatie raak je echt ver.
Hoe ziet de toekomst eruit voor jou? Wil je nog steeds je droom waarmaken om kinderarts te worden?
Ik hoop inderdaad ooit kinderarts te worden. Het is een lange weg maar ik vind het niet erg om dit pad te nemen omdat het uiteindelijke doel me erg gelukkig zou maken. Ik heb daarnaast nog een brede waaier aan alternatieven. Als ik kon, had ik mijn hele toekomst al ingepland en uitgestippeld, maar zo gaat het natuurlijk niet.
Ten slotte. Wat is jouw geheim om elke dag zo vrolijk te zijn?
Volgens mij komt het doordat ik mezelf een beetje heb geleerd hoe ik negatieve energie los kan laten of kan omzetten in positieve energie. Soms ben ik ook gewoon spontaan blij zonder te weten hoe, door een ander zijn of haar geluk of een knuffel. Maar ik heb ook mijn mindere momenten hoor, anders zouden de positieve momenten niet meer zó positief zijn. Alles is relatief.
Of misschien schuilt het geheim wel in mijn naam? ‘Nomen omen est et nomen mihi Laetitia est’.
Wat betekent Laetitia dan?
Laetitie is vrolijk. Letterlijk en figuurlijk.
Dan laten we je nu vrolijk verder studeren. Hartelijk bedankt voor dit interview, Laetitia!
Jij bedankt. Ik kijk er alvast naar uit het college nog eens te bezoeken.