‘We hebben nu meer dan ooit behoefte aan verbeelding’. Dat is de laatste zin die oud-leerling Domien Van Der Meiren’ (6MW 1992) schreef op 1 mei 2020 in zijn bijdrage aan de bundel ‘Ontsmette pennen’.
Gedreven theatermens als hij is, voerde Domien de daad bij het woord. Samen met oud-leerling Kris Martin werkte hij koppig verder aan de volgende editie van ‘PASS 2020’. En we zijn zover: tot 3 oktober brengt dit openluchtevent hedendaagse beeldende en podiumkunsten naar de idyllische landelijke dorpen Mullem, Huise, Wannegem en Lede.
Een voorstelling:
Het personage:
Domien Van Der Meiren, vader van Kato en Titus en getrouwd met Leen Van Welden. Lang in Gent gewoond maar uiteindelijk op het platteland terecht gekomen. Bijgevolg eigenaar van een veel te grote tuin die met mate onderhouden wordt. Werkt in het theater als regisseur en is docent op de Toneelacademie van Maastricht.
Een allround character:
3 jaar Latijn-Grieks en vervolgens 3 jaar Menswetenschappen op het Onze-Lieve-Vrouwecollege. Dan de universiteit van Gent alwaar geschiedenis gestudeerd, optie nieuwste tijden. Vervolgens 3 jaar toneelschool Maastricht.
Het stuk:
Act 1: Klassieke
‘De eerste 3 jaar waren nogal problematisch bedenk ik me nu. We kregen toen nog 9 uur Latijn en 5 uur Grieks. Een beetje van het goede te veel in mijn optiek toen. De resultaten waren in het derde middelbaar nogal desastreus te noemen…’
Act 2: MW
‘Ik kan gerust stellen dat de richting Menswetenschappen (voorloper van de huidige humane wetenschappen, nvdr) mijn schoolcarrière een nieuwe wending heeft gegeven. Er werd door sommigen nogal denigrerend over de richting gesproken. Het was een zogezegde ‘vuilbak’. Dat heb ik nooit zo ervaren. Veel had ook te maken met een paar zeer inspirerende leerkrachten die de toen nog prille richting invulden. Er lag heel veel focus op literatuur, kunst, geschiedenis, architectuur, psychologie, politiek.’
Er werd door sommigen nogal denigrerend over de richting MW gesproken. Het was een zogezegde ‘vuilbak’. Dat heb ik nooit zo ervaren.
Entr’Acte: kluchtspelen
‘In 5MW kreeg ik les van mijn vader (Jean-Pierre, nvdr). Bij overhoringen nam hij doodleuk zijn krant en zei: ‘niet zeuren’. Vervolgens dook hij weg in de politieke actualiteit. En toppunt was: niemand spiekte …’
‘De Landbouwschool en Het College deelden toen dezelfde speelplaats. Er zijn heroïsche gevechten geweest, tussen de mussen en de boeren, waarbij boekentassen dienden als loopgraven. We werden bestookt met aardappelen … legendarisch.’
Er zijn heroïsche gevechten geweest waarbij boekentassen dienden als loopgraven.
Act 3: Het laatste jaar
‘In het laatste jaar waren er de ‘Europadagen’. Het project Europa stond nog in de kinderschoenen en we hadden toch min of meer een verwachting dat er iets nieuws stond te gebeuren. Verder gingen we regelmatig naar de Munt in Brussel. Het werd, hoe kan het ook anders, georganiseerd door leerkrachten Frans. Het was de periode onder intendant Gerard Mortier en we hebben er van op de parterre prachtige voorstellingen gezien. Vooral ‘De Toverfluit’ van Mozart is me bijgebleven. Volgens mij is De Munt aan die productie failliet gegaan.’
Epiloog:
‘De beste herinneringen heb ik aan het schoolblad ‘Brolvo’, geschreven door leerlingen, met onder andere de rubriek ‘Also sprach der So’ (wijlen superior Willy Van den Bossche, nvdr). We keken er telkens weer naar uit.’
‘Ik kom nog uit de tijd van ‘Kom eens naar mijn kamer’ … En daar bedoel ik niks negatiefs mee. We hadden een priester-leraar die op het college woonde en waar we tijdens de middagpauze welkom waren. Een soort ‘Dead Poets Society’. Maar veel belangrijker: je mocht er ongestraft roken … En ik heb er klassieke muziek leren waarderen.’
De boodschap:
‘Leerlingen moeten beseffen dat in deze cross/multimediale tijden menselijk contact toch het belangrijkste blijft.’
Recensies:
‘Op Facebook heb ik ergens een verloren gelopen Twitteraccount maar daar doe ik niets mee. Van Whatsapp word ik knettergek. Ik vergeet die app gewoon. Dan open ik dat eens per maand en zie dat ik weer 453 gemiste berichten/foto’s heb. Maar ik heb niet het gevoel dat wezenlijke communicatie aan mij is voorbijgegaan. Ik ben nogal een beller. Mensen weten me wel te vinden.’
Applaus:
‘Wel ja, voor een liedje van Spinvis …’
reis ver, drink wijn, denk na, lach hard, duik diep, kom terug.